به گزارش روابط عمومی انجمن صنفی کاگردانان تئاتر ایران، نامه اعتراضی جامعه تئاتر به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در خصوص اظهارنظرهای نابخردانه در مورد هنرمندان و شرایط حاد اقتصادی، معیشتی، تولید تئاتر وصنفی تئاتر ایران توسط این انجمن منتشر شده است. در متن این نامه که به امضا بسیاری از کارگردانان، هنرمندان و اهالی فرهنگ و هنر رسیده است آمده:
فردی به نام محمّد مهدی اسماعیلی که دست بر قضا به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت سیزدهم نیز منصوب شده، سخنانی در مراسم آیین پایانی هفته ی هنر انقلاب اسلامی بر زبان آورده که صد البته با پیشینه ی مدیریتی ایشان بسیار همخوانی دارد. این فرد گویا سالها در مراکزی مثل مرکز بررسیهای استراتژیک ریاست جمهوری (دوره احمدی نژاد)،مرکز اسناد و معاونتهای سیاسی ،امنیتی (دوره احمدی نژاد)و امور قضایی مشغول به کار بوده و البته مدتی هم در صدا و سیما کار کرده است و پس از آن هم منصبِ وزارتخانه ای فرهنگی را یدک می کشد. اینکه این جناب با ارایه ی برنامه ابتدایی به مجلس که سراسر توهین به هنر و هنرمندان بود چه نسبتی با فرهنگ و هنر دارد پرسش اصلی ما نیست. سوال اینجاست چنین شخصی که بر اثر گردش ماه و سال و خورشید و فلک نانی از وزارت به کف آورده چرا این همه غافل است و سخنان نسنجیده از خود صادر می کند و بر آتش کینه ها می افزاید؟
این فرد که چندین بار فراتر از جایگاه خود قرار گرفته، می گوید:«اگر پشیمان شده اید…»یا در جایی دیگر می گوید:«دچار خطا شده اید …»هنرمندان را «افراد» خطاب کرده است و پیش شرط ایجاد فضای کار برای آنان را «اظهار ندامت و پشیمانی» دانسته است، فراموش کرده ایشان و دوستان همدل شان هستند که جامعه ی امروز هنر ایران را به این روز و حال کشانده اند و کار و امنیت و آسایش و رفاه و اعتقاد و اعتماد همگان را ربوده اند و اینک لبخند زنان از هنرمندانی که در کنار این مردم ایستاده اند توقّع اظهار ندامت و پشیمانی دارند.غافل از اینکه هنرمندان نقد دارند.حرف دارند و ماهیت معرفت و اندیشه آنها آراستگی و پاک کردن جامعه از هر کجی و پلشتی است .
ما با این فرد گفتگویی نداریم، امّا کسانی که با او در ارتباطند این توصیه را به گوششان برسانند: ما هنرمندیم آقا! فیلم و نمایش و موسیقی می سازیم، نقاشی می کنیم، عکس می گیریم و در جهان شعر و ادبیات غوطه وریم. مودّب باش! این شمایی که باید اظهار ندامت و پشیمانی کنی؛ از منصبی که به ناحق اشغال کرده ای. از مدیرانِ نالایقی که به خدمت گمارده ای که حتی زبان آراسته ی ارتباط و گفتگو ندارند و از رنجی که بر اهالی هنر روا داشته ای. از تصمیمات نابخردانه، از به آتش کشاندن تمامی دستاوردهایی که هنرمندان ایران ذره ذره به کف آوردند و مسئولانی چون شما به طرفةالعینی سوزاندند و خاکستر کردند. شما مستاجر این خانه هستی و باید بدانی ،این تویی که سر ناسازگاری با آرمانهای این مرز و بوم داری. جنابِ وزیر توبه فرما! خود بیش از دیگران به توبه نیازمندی! تا دیر نشده استغفار کن و استعفا بده و استعداد تخریبت را جایی دیگر خرج کن! جایی بسیار دورتر از عرصه ی فرهنگ و هنر که این عرصه آینده را می سازد .