به گزارش روابط عمومی انجمن صنفی کارگردانان تئاتر ایران، پیام انجمن صنفی کارگردانان تئاتر ایران به مناسبت روز جهانی تئاتر و روز ملی هنرهای نمایشی به شرح ذیل است:

سلام. من محمد رحمانیان هستم و این وظیفه از جانب هیئت مدیره ی انجمن سراسری کارگردانان تئاتر به من محول شده. وظیفه ی تبریک روز جهانی تئاتر. و روز ملی هنرهای نمایشی. بیست و هفتم مارس. هفتم فروردین. می گم وظیفه، چون علی القاعده یه همچین روزی جشن بزرگ تئاتره در سراسر جهان. اما در میهن من این جشن، این عید مثل یه لبخندِ تلخه بر حال و روز هنرمندان تئاتر. در سرزمینی که همواره تئاتر و نمایش از جانب اعاظم قوم به هیچ گرفته شده، و تئاتری جماعت که هنرش دیده شدن و تماشاست، همواره نادیده گرفته شده و فرصت تماشا رو از تماشاگرانش گرفته اند. این تئاتر قدر نادیده، به هیچ گرفته شده و توهین و تحقیر شنیده چه جای تبریک داره؟ تئاتری که ممیزان و بازبینها و مدیران نظارتی تکه تکه ش می کنن و به قول اخوان نعشش چون شهید عزیزی بر روی دست و دلِ ما مونده تبریک نمی خواد، احترام می خواد و امکان دیده شدن. تئاتر نیاز به حمایت مالی داره، به تبلیغات، به تالارهای متعدد. بهترین تالارهای نمایشی تهران زیر دستِ تصدی گری دولتی داره نابود می شه.و از تالارهای خصوصی کمترین حمایتی نمی شه. رسانه های مثلاً ملی کوچکتری تبلیغی برای تئاتر حاضر نیستند داشته باشن. هنرمند تئاتر با سیلی صورت خودشو سرخ می کنه و قیمت بلیت در مهمترین تالار نمایشی ایران ـ سالن اصلی تئاتر شهر ـ از قیمت هات داگ تو یه فست فود فروشی متوسط هم پایینتره. سازمان تئاتری ما پوسیده و تاریخ مصرف گذشته ست و قوانین ممیزی روز به روز و لحظه به لحظه داره سخت و سخت تر می شه. ممکنه بگن فلانی باز داره سیاه نمایی می کنه. شاید، ولی سیاه نمایی از ساده -لوحی و خوش خیالی بهتره. پس... از طرف من تبریکی برای این روز نیست. ولی تبریکی هست برای استقامت و توانایی و صبر و پشتکار اهالی تئاتر. که با همه ی قدر ناشناسی ها و بی  توجهی ها، همچنان زنانه و مردانه ایستادند، می جنگند، زخم می خورند، می میرند و باز هم اجازه نمی دن که چراغ تماشاخانه های این سرزمین خاموش بمونه. پس حضور شما رو به تئاتر این سرزمین و روز ملی هنرهای نمایشی تبریک می گم... نوروز بمانید که ایام شمایید ـ آغاز شمایید و سرانجام شمایید.